Każdy człowiek jest samotny

Pamiętaj, że fakt, czy ktoś jest samotny, czy tworzy związek, nie powinien być kryterium wartościowania człowieka. To, że akurat jesteś sam, nie oznacza, że jesteś gorszy! Partnerstwo przecież też nie gwarantuje braku odczuwania osamotnienia.

Jakże miłym odkryciem jest doświadczenie, że będąc samemu, wcale nie jest się samotnym. Nie każdy samotny człowiek jest nieszczęśliwy, są ludzie którzy dobrze czują się w samotności, cenią ją sobie.

Gorsza jest śmierć w samotności, dlaczego? Po pierwsze, o osamotnieniu może świadczyć, choć nie zawsze, odizolowanie. Towarzyszą mu regularne, ale bezowocne, próby nawiązania kontaktów z ludźmi. Miłość, zaufanie drugiemu człowiekowi jest ryzykiem. Piękne w człowieku jest to, że godzi się na to ryzyko, wychodząc po za siebie ku czemuś nieznanemu.

Prośba o miłość, przyznanie się do poczucia samotności - jest, może być - aktem odwagi. Dokładnie takim samym, jakim jest podjęcie decyzji o samotnym życiu. Nikt nie jest tak samotny, jak człowiek zakochany bez wzajemności.

To nie ułatwia życia osobom zamkniętym w sobie, trudno nawiązującym kontakty z ludźmi. Problemem jest dla nich wejście w różne kręgi społeczne, gdzie nie czuliby się gorsi od innych. Z całą pewnością brak tolerancji ze strony otoczenia jest najlepszym przykładem na to, że człowiek może być samotny wśród ludzi. Jeżeli morze zmyje choćby grudkę ziemi, Europa będzie pomniejszona, tak samo jak gdyby pochłonęło przylądek, włość twoich przyjaciół czy twoją własną. Jeśli uważam, że jestem samotny, w kontaktach z innymi staję się mrukliwy.

Pojęcie substancji zakłada odrębność od reszty bytów w świecie. To, co jest ciągle w działaniu i nie poddaje się tak łatwo próbom ukształtowania, jest samotne z natury. Nie powinno się określać tej samotności w sposób pejoratywny, ponieważ stanowi ona podstawę rozwoju ludzkiej osobowości. Dodatkowa laicyzacja życia, odrzucenie w wielu przypadkach Boga, powodują, że człowiek jest samotny wśród innych, ale i we własnym wnętrzu. Jeśli zatem „Bornholm, Bornholm” jest między innymi o próbie wyrwania się z rozmaitych potrzasków, w których tkwi człowiek (każdy ma swoją prywatną „Ucieczkę z Alcatraz”), to być może najistotniejszy z nich stanowi fizjologia.

Jeżeli w relacji z drugą osobą możesz wszystko, to znaczy, że ona nie stawia ci granic, dostosowuje się i nie pokazuje siebie w prawdzie. A w takiej sytuacji nie może mieć miejsca prawdziwe spotkanie. Dlatego gdy możesz wszystko, to tak naprawdę jesteś samotny.

Jedno jest pewne - samotność nie jest łatwym orzechem do zgryzienia i nie sądzę, abyśmy mogli pozbyć się tego uczucia, jeśli brakuje nam w życiu znaczących, bliskich i satysfakcjonujących relacji. Jednak gdy już jej doświadczamy, zawsze możemy nadać jej znaczenie i potraktować ją jako okazję do głębszej pracy nad sobą. W naturę człowieka wpisany jest pociąg do rzeczy nieznanych.

I mimo, że wpisana jest w nią również potrzeba bycia członkiem pewnej społeczności, co przejawia się zarówno w naukowych badaniach (piramida potrzeb Maslowa), jak i powszechnych powiedzeniach (człowiek nie jest samotną wyspą), czasem bywa ona zwalczana przez tę pierwszą. To prawda, że człowiek samotny w pewnym sensie jest niepełny: Niedobrze człowiekowi być samemu mówi Pismo Św. Jest powołany do twórczej miłości. Coelho) Ach,gdyby tak od razu,każdy zrozumie. Każdy ma zostać zaślubiony.

Naukowcy z Uniwersytetu Kalifornijskiego w San Diego określili trzy okresy w życiu człowieka, gdy jest on najbardziej samotny – informuje WebMD. W tym celu wykorzystano trzy rodzaje kwestionariuszy. Jestem samotnym człowiekiem i wiem, że jestem wolny na tyle na ile nie każdy jest sobie to uświadomić.

Zgadzam się z tą myślą z wielu powodów. Najważniejszym z nich jest ten, który mówi o racji wypowiedzianych słów _ racja obiektywizacji pewnych stanów na które mam wpływ ale tylko w jedną stronę. Gdy rodzi się dziecko od początku czuwają przy nim rodzice, nigdy nie zostawiają go samego. Małe dziecko jest ośrodkiem zainteresowania, zawsze interesuje się nim wiele ludzi. Wolny bowiem jest człowiek tylko wtedy, gdy jest samotny.

Arthur Schopenhauer Samotność Wolność i niewola. I taka osoba powie Ci, że nie potrzebuje nikogo, że woli być sama, że tak jest dobrze ale spójrz człowiekowi w oczy to zauważysz, że tak nie jest. Nikt nie chce być sam, to boli najmocniej.

Człowiek samotny to człowiek nieszczęśliwy.