Postanowiłam dla Was omówić czasownik „werden”, który ma zarówno znaczenie samodzielne, jak i jest czasownikiem posiłkowym. Forum Pomoc językowa – Mam pewien problem! Czas przyszły jest formą złożoną i składa się z czasownika posiłkowego ,,werden” (stać się), odmiennego w czasie teraźniejszym, oraz bezokolicznika danego czasownika, który stawiamy na końcu zdania.
Między innymi przede wszystkim do budowy łatwych zdań w języku niemieckim. Podstawowe czasowniki, które są w stanie bardzo nam pomóc. Odmieniają się one również w czasie przeszłym Präteritum.
Passiv składa się podobnie jak polska strona bierna, z dwóch części: czasownika ,, werden” (stać się)odmienionego w odpowiedniej formie oraz imiesłowu biernego Partizip II, występującego na końcu zdania. W odpowiedzi na prośbę jednego z was omówimy sobie czasownik werden w trzech formach, a. Wam poznać podstawy języka niemieckiego. Czasowników tych używamy głównie z drugim czasownikiem, który stoi na końcu zdania w formie bezosobowej-bezokoliczniku. Sie werden den Bus bestimmt nicht erreicht haben.
Oni z pewnością nie zdążą na autobus. Czas Futur II tworzymy za pomocą odmienionej formy czasownika werden oraz bezokolicznika czasu przeszłego. Przykładowe zdanie w tym czasie: ich werde wohl ins Restaurant gegangen sein. Czasowniki posiłkowe haben (mieć) i sein (być) nie odmieniają się przez osoby według konkretnego schematu, lecz mają własną odmianę i trzeba ją zapamiętać.
Das ist mein Vater - To jest mój ojciec. Jeśli uważnie śledzisz losy bloga, z pewnością wiesz, że właśnie mija rok odkąd Niemiecka Sofa zaczęła przyjmować pierwszych gości. Die Personalpronomen du und ihr werden im Präteritum sehr selten benutzt, da diese Personen ausschließlich in der gesprochenen Sprache, also im Perfekt, Anwendung finden. Die Ausnahme bilden die Verben haben , sein sowie die Modalverben.
Sie sind im Präteritum einfacher zu bilden. Diese Veränderungen werden über Generationen weitergegeben. Ale jeśli się już zdarzy, zmiany zostają przekazane kolejnym generacjom, stając się markerami pochodzenia.
Czas przeszły Perfekt jest używany do wyrażenia czynności wykonanej w przeszłości, której skutki sięgają teraźniejszości. Jest to czas nieformalny, występuje w języku mówionym oraz w prywatnej korespondencji. Perfekt jest czasem złożonym, to znaczy, że składa się z dwóch części: czasownika posiłkowego - Hilfsverb haben albo sein, który odpowiednio odmieniony zajmuje w. Sie wird die Prüfung bestimmt bestanden haben. Bis Freitag werde ich das gemacht haben.
Przyklad: I will vist you tommorow - co oznacza ich will visitirte du nach jutro mit fruhstuck (dla niekumatych chodzi o taka grupe rockowa). Kolejny przyklad I will fuck all the germans right into the ass, co mozna przetlumaczyc jako Ich liebie Deutschland. Um erfolgreich zu werden, brauchst du nur etwas mehr zu arbeiten, dann schaffst du es bestimmt.
Tryb warunkowy Konditional I jest opisową formą dla trybu przypuszczającego Konjunktiv Imperfekt i tworzymy go przy pomocy czasownika werden w Konjunktiv Imperfekt oraz bezokolicznika czasu teraźniejszego. Czasowniki modalne mogą występować w zdaniu samodzielnie, jeśli z kontekstu wynika sens zdania. Odmiana WERDEN Odmiana czasownika werden w czasie Präsens (teraźniejszym prostym). Zdanie w języku niemiecki składa się: z podmiotu (osoba, lub rzecz, która wykonuje daną czynność), orzeczenie (czasownik w formie odmienionej) i ewentualnie inne części zdania. Podyktowane jest to względami składniowymi – konstrukcje te zachowują się w zdaniu podobnie jak zwykłe bezokoliczniki.
Z drugiej strony wiele opisów gramatyki bezokoliczników tych nie wyróżnia. Wszystko dobrze rozumiesz, ale w tym przypadku nie można stosować dwóch reguł na raz, dlatego też należy stosować pewną regułę nadrzędną i tym samym zasada, że zu występuje z celownikiem (Dativ) jest ważniejsza niż to, że czasownik ruchu wyraża się poprzez biernik (Akkusativ), czyli, reasumując, stosujemy się do reguły, która jest jak gdyby ważniejsza, a zatem do. Czasownik lassen w czasie przeszłym będzie miał czasownik posiłkowy haben na miejscu drugim a na końcu zdania umieszczamy czasowniki w bezokoliczniku, czyli nie odmieniamy ich.
Czasownik, który normalnie w zwykłym zdaniu twierdzącym znajduje się na drugim miejscu trafia całkiem na koniec zdania w formie bezokolicznika, czyli w formie nieodmienionej. O tym jakiego przypadku mamy użyć decyduje często czasownik jakiego używamy w zdaniu, przymiotnik, bądź rzeczownik występujący w bezpośrednim sąsiedztwie.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Uwaga: tylko uczestnik tego bloga może przesyłać komentarze.